Het afgelopen jaar hebben een aantal gebeurtenissen bij mij thuis snel opgevolgd. Het schrijven van
columns en boeken moesten noodgedwongen wat op de achtergrond verdwijnen.
Als je dan eindelijk ‘er weer eens voor kan gaan zitten’, is de eerste vraag wat is nu allemaal gebeurd
waarover je een bedenkelijk stukje kan schrijven.
De wereld verandert. Dat ontgaat niemand. Zoals elk jaar worden en beloftes gedaan, dat het ‘het volgend
jaar beter gaat’; of dat bij de politiek is, op je werk of zelfs thuis waar je toch ook je kinderen en eega
voorhoudt dat het jaar hierna beter wordt dan het afgelopen jaar, zie ik veel van deze beloften die ondanks
alle goede bedoelingen, niet waar gemaakt kunnen worden, omdat alles nét anders loopt.
Aan Nederland denkend, zouden wij er allemaal op vooruit aan komend jaar. Na de eerste berekeningen van
ziektekosten, energiekosten en extra kosten voor benzine, parkeergeld en extra belastingen op
levensbehoeften, blijft daar niet veel meer van over. Eigenlijk wordt het zelfs een negatieve uitslag in het
huishoudboekje.
Ondertussen worden we allemaal ouder en willen we het liefst toch een appeltje voor de dorst.
Vandaag wordt een kennis van mij weer een jaartje ouder. De beste man is inmiddels 55 geworden. Nogsteeds jong, maar aan de werkdruk is af te lezen dat elk jaar werk tropenjaren blijken en dat terwijl de
pensioenleeftijd steeds verder omhoog gaat.
Wat zou je nu zo iemand als leuke attentie voor zijn verjaardag willen geven?In principe heeft de man de leeftijd dat de meest noodzakelijke levensbehoeften om in leven te blijven
(koelkast, slaapplaats en verwarming) niet meer te vergeven zijn. Bovendien zijn daarvan de kosten zo
hoog, dat ik dat niet meer als een aardigheidje zie. Het moet ook voor mij betaalbaar blijven.
Hierop doordenkend, heb ik het onderwerp naar mijzelf getrokken. Ik ben van dezelfde generatie. Waar zouik nu behoeften aan hebben?
De laatste jaren voel ik mijn energie ook dalen. Misschien een gezondheidspakket: een doos volvitaminepreparaten, kleefpasta voor het gebit, wat pillen om het libido toch wat hoger te houden en de
nodige medicijnen (want die kosten tegenwoordig ook al een vermogen), zouden eigenlijk zeer welkom zijn.
Wat te denken aan een waardebon voor de tandarts of fysiotherapeut of voor de apotheek? Ik weet niet of
die al bestaan, maar ik zou het waarderen. Breekt er eens een tand af, dan heb je meestal het geld niet
direct liggen. Een beetje vulling of kroon kost een vermogen, dan heb je nog een waardebon in de kast
waarmee je de eerste nood kunt ledigen.
Of misschien al vast wat ANWB-zegels voor een spaarkaart voor nieuwe banden voor een rollator?
Tegen de tijd dat je met een rollator loopt, denk je daar natuurlijk niet meer aan wanneer de Alzheimer begint
toe te slaan, maar je zal maar met een klapband op straat komen te staan. Dan heb je tenminste een gratis
Wegenwacht-hulp bij het vervangen van je band of krijgen vervangende rollator. Ik mis daar nog een stukje
innovatie van de ANWB. Met al die nieuwe voertuigen op de weg, vraag ik mij af of zij al een abonnement
hebben voor scootmobielen. Lijkt mij een gat in de markt. Het zou mij niet verbazen dat er over twintig jaar
door de vergrijzing meer rollators en scootmobielen rondrijden in de stad dan auto’s. Als ik zie dat men in
Amsterdam nu de parkeertarieven wil verhogen tot €7,50 per uur, dan verwacht ik dat er straks op de lege
parkeerplaatsen allemaal scootmobielen worden geparkeerd. Laadpalen staan er al, dus dat komt goed uit:
terwijl je je opgevouwen rollator van je scootmobiel afpakt om boodschappen te doen, kan je meteen de
scootmobiel opladen. Even oppassen dat je geen laadpaal van Tesla gaat gebruiken, want dan zou de
maximum snelheid van de scootmobiel wel eens te hoog kunnen worden en op hol kunnen slaan! Ik zie het
voor mij, een scootmobiel die met 65 kilometer per uur door de straten crost. Immers er is ook geen
snelheidslimiet voor een gehandicapten voertuig.
Dus een parkeerabonnement met gebruik van laadpaal voor scootmobielen is ook een gaaf cadeau om te
krijgen.
Zijn we dan helemaal afgestapt van de gebruikelijke ruikertjes, shampoo en dozen chocolade?Tja. Er worden steeds meer mensen allergisch voor pollen in de lucht, De meeste mannen zijn op deze
leeftijd al zo dun op het hoofd geworden dat een shampoo alleen nog voor de mensen met een toupet zijn
weggelegd en als ik met goedbedoelde chocolade aankom, zie ik de angstige ogen van de jarige al kijken of
er geen kleurstoffen, suikers en andere zaken die de chocolade haar heerlijke smaak geven, zijn
toegevoegd. Men wil immers niet te dik worden…
Nee mensen. Denkend aan de toekomst, kan je jarigen van heden beter blij maken met een waardebon voorde tandarts, de fysiotherapeut, of misschien voor één nachtverpleging in het ziekenhuis, een ANWB
onderhoudskaart voor rollator of gezondheidspakket met vitaminepreparaten, want uiteindelijk zijn dat de
producten die we nodig hebben als we ouder worden, om het leven comfortabel te houden.
Nog een tip van mij:
Koop wel een Nationale ziekenhuisbon! Het zou zomaar kunnen dat je lokale ziekenhuis failliet is gegaan enje aan je waardebon niets meer hebt, juist als je het zo hard nodig hebt!
Auteur
Tiberius
Black
Lees ook eens van deze auteur de eerste twee hoofdstukken van zijn nieuwe boek
|
Steenrijk |
|