Donor

Deze week is er met de kleinst mogelijke meerderheid van stemmen een overwinning gehaald door een democratische partij, die het bij wet mogelijk maakt dat mijn lichaamsdelen na mijn dood ter beschikking van de regering worden gesteld, als ik niet kenbaar maak dat ik daarop tegen ben.

Het gedachtegoed van de partij is lovenswaardig, maar ik heb er toch moeite mee.

Het is alsof ik zonder gevraagd te worden automatisch lid word van een vereniging of abonnement krijg en er alleen van af kan komen door hiervoor schriftelijk aan te geven dat ik dit niet wil. Afgezien nog van het feit dat er bij de registratie 'dat ik dit niet wil' iets mis kan gaan en mijn bestanden 'gewist' kunnen worden waardoor mijn lichaam alsnog aan de wetenschap wordt toegekend, (data kan nou eenmaal verdwijnen), kan nu een complete commerciële markt zich opwerpen waarbij het niet meer om mijn organen gaat, maar om de waarde ervan. Mijn lichaamsdelen worden geconfiskeerd en 'verkocht' aan de eerste de beste onverlaat die zijn lichaam niet goed heeft verzorgd. Ik heb namelijk geen zeggenschap wie mijn onderdelen krijgt.

Ik heb in mijn leven best netjes geleefd. Mijn organen zijn in prima staat. Ik heb er ethisch bezwaar tegen dat mijn lever naar een alcoholist gaat, die bijvoorbaat wist dat zijn drankprobleem zou leiden tot een niet meer werkende lever of mijn longen naar een persoon gaan, die zich zijn hele leven als kettingroker heeft doorgebracht. Datzelfde geldt voor een persoon die al een respectabele leeftijd heeft bereikt en de transplantatie slechts een uitstel van executie is. Daarmee verleng ik alleen zijn leiden.

Dan is er nog een kwestie van geld. Wie gaat die operatie betalen? Een levertransplantatie schijnt circa  € 100.000,- te kosten. Met een overschot aan 'voorraad' kan de prijs misschien iets dalen, maar er zullen veel meer operaties kunnen plaatsvinden. Dat betekent meer zorgkosten. Natuurlijk krijg ik daar nu al last van. We krijgen nu al regelmatig te horen dat in de maanden november en december bepaalde operaties niet meer worden uitgevoerd omdat ' het geld op is'. Dat extra operatie-geld moet ergens vandaan komen. Natuurlijk kan het betekenen dat een patiënt, die een transplantatie heeft ondergaan, nu minder zorgkosten maakt omdat hij bijvoorbeeld niet meer drie keer in de week naar het ziekenhuis moet voor dialyse, maar volgens mij worden deze kosten niet uit onze zorgverzekering betaald, maar uit een ander potje waarvoor de regering verantwoordelijk is, zoals AWBZ. De kans bestaat verder dat ik bij mijn dood en bij het operatief verwijderen van mijn organen ook nog een rekening voor mijn nazaten achter laat. Tenslotte heb je bij een ziekenhuis opname eerst 385,- eigen risico te betalen. Er staat niet dat je daarvoor nog in leven moet zijn.

Een ander item is de opleiding van de chirurgen, die deze transplantaties moeten uitvoeren. Ongetwijfeld is er nu meer capaciteit nodig. Maar opleidingen duren lang, minstens 8 jaar. Ik verwacht niet dat onze organen nu acht jaar in de diepvries worden gezet. Tegelijkertijd vraag ik mij af of de ziekenhuizen wel zijn berekend op deze extra operaties. Het zou kunnen betekenen dat andere minder zware operaties, minder levensbedreigende operaties, zoals een knie-operaties, wel eens een oplopende wachtlijst kunnen krijgen met ook weer kostenverhogende zorg en revalidatie tot gevolg.

Begrijp mij goed: Een levensreddende operatie gaat natuurlijk voor op een knie-operatie, maar ook deze personen hebben recht op een spoedige operatie. Uit ervaring weet ik dat met name een kruisband snel moet worden geopereerd, anders is die niet meer te redden met alle slepende gevolgen daarna.

Ik zou wel onder voorwaarden willen meewerken aan dit donorschap. Voorwaarden, die door mij zijn opgesteld en worden gerespecteerd.

- de ontvanger van het orgaan moet minstens nog een levensverwachting hebben van 15 jaar.

- de ontvanger mag niet aan een kwaal leiden, die hij hijzelf heeft veroorzaakt of wegens onvoorzichtigheid zichzelf letsel    heeft aangedaan. (bijvoorbeeld door te hard rijden een ongeluk hebben gekregen)

- de ontvanger mag geen criminele achtergrond hebben. Ik wil geen Jack de Ripper de kans geven nog wat langer door te    gaan.

- de operatie mag niet in het buitenland plaatsvinden om handel in organen te voorkomen

- de ontvanger dient zich als een goed gastheer te gedragen en de goede conditie en lange levensduur van de organen te    garanderen.    (Staat ook altijd op de zaken die ik van mijn werkgever krijg)

- De operatie dient te geschieden door een vakkundig chirurg in een medische faculteit. (geen kliniek)

- De ontvanger heeft de organen slechts in bruikleen. Bij overlijden van de gebruiker, kan geen aanspraak worden  gemaakt    op   deze organen waarvoor de donor deze voorwaarden heeft opgesteld. De donor heeft bepaald wat er met de organen    zal gebeuren, niet    de ontvanger! Kort en goed: als ik heb bepaald dat een orgaan volgens bovenstaande voorwaarden    kan worden gebruikt, dan kan    de ontvanger niet bepalen dat het orgaan na diens overlijden anders dan bovenstaande    voorwaarden worden gebruikt. (om te    voorkomen dat alsnog de voorwaarden geschonden kunnen worden)

- Bij het gebruik van de organen kunnen geen rechten worden ontleent bij ontstane gebreken. Dus achteraf gebleken    tekortkoming in    het orgaan van de donor kan geen aanspraak worden gedaan op een vergoeding van de nabestaanden    van de donor. (denk daar    eens over na!)

- Indien zich de situatie voordoet dat meerdere mensen in aanmerking komen voor het donororgaan, dan beslissen mijn    nazaten wie    het best dit kan verzorgen en kan krijgen.

- Bij gebleken slechte verzorging van het orgaan, kunnen mijn nazaten het orgaan terugvorderen en doneren aan een ander    die het   beter verzorgt.

Donor worden doe je niet zomaar. Daar moet je over nadenken. Hoe zou je het vinden als je organen worden gebruikt in gebieden waar gevochten wordt? Misschien is dit een overweging: In 1944-45 wordt een zwaargewonde Duitse soldaat (SS of SD) gered met een donorhart. De man overleeft en wil zijn werk voortzetten met de vervolging van joden. Nu blijkt hij een hart te hebben gekregen van zijn 'vijand'. De soldaat werd predikant en preekte verzoening met alle volkeren. Heeft iemand na het lezen hiervan misschien interesse in een donatie van een orgaan aan IS? Wie weet is het terrorisme dan sneller afgelopen dan met wapens 'doneren'. Of hadden zij al een andere manier gevonden hoe men snel aan organen kan komen ......?

                                                                                                            Auteur Tiberius Black